Mój pierwszy sudecki wyjazd w 2017 roku to Rudawy Janowickie. A wszystko przez syna 😉 , który zapytany przeze mnie dokąd jedziemy – odpowiedział po chwili, że „na zamek Bolczów”, gdzie byliśmy razem kilka lat temu. Trochę mnie zaskoczył tym wyborem, ale skoro ma ferie, niech decyduje. Zresztą w tych okolicach dawno nie byłem.
Przyjeżdżamy do Janowic Wielkich i ruszamy zielonym szlakiem. Szlak w kilku miejscach śmiało można by nazwać „lodoszlakiem”:
Pogoda dopisuje. Lutowe promienie słoneczne tworzą klimatyczne widoki w lesie.
Las dookoła wzgórza, na którym znajduje się zamek okazuje się opanowany przez drwali. Na każdym kroku napotykamy tablice ostrzegawcze informujące o ścince drzewa. Skala wycinania lasu jest tak duża, że pod jedną z tablic ktoś dorobił dopisek. Nie dziwię się takiej reakcji, w końcu to teren Parku Krajobrazowego.
A sam las miejscami wygląda już tak:
Docieramy na szczyt wzgórza, gdzie stoją pozostałości zamku (50°51’37.5″N, 15°54’45.5″E).
Zamek Bolczów
Początki zamku datuje się na 1375 rok. Zniszczony na początku XV wieku zostaje odbudowany w latach 1517-1518. Przez następne lata, aż do 1550 roku zamek zostaje rozbudowywany. Ostatnia przebudowa zamku ma miejsce na początku XVII w. W 1645 r. został zajęty przez Szwedów, którzy opuszczając zamek w grudniu tego roku podpalili zabudowania mieszkalne. Od tego czasu Bolczów pozostaje w ruinie.
fragmenty tekstu na podstawie: wikipedia.org
źródło ilustracji: tablica informacyjna przy zamku
W wyniku dwukrotnej rozbudowy zamku za czasów jego świetności, w obecnych pozostałościach budowli można wyróżnić jej trzy główne części.
źródło planu: tablica informacyjna przy zamku
To co widać kiedy dochodzi się do zamku ze szlaku to najmłodsza część XVI-wieczna, z której zachowały się mury barbakanu, basteje oraz brama wjazdowa.
Po przejściu przez drugą bramę wchodzi się do części XV-wiecznej zamku, która składała się z dwóch dziedzińców oraz muru z otworami strzelniczymi.
W tym miejscu widać to co charakteryzuje ten zamek spośród innych, mianowicie jego budowle zostały wkomponowane w kilkunastometrowej wysokości naturalne skały.
Warto jeszcze wspomnieć o jednej rzeczy. Ruiny zamku od dawna cieszyły się popularnością, w okresie międzywojennym teren zamku zagospodarowany był turystycznie.
źródło fotografii: dolny-slask.org.pl
Dzisiaj po przedwojennych zabudowaniach służących ówczesnym turystom nie ma ani śladu.
Kamiennym wejściem wchodzi się do najstarszej części zamku.
Średniowieczna część zamku składała się z muru obwodowego, czworobocznej wieży oraz budynku mieszkalnego. Tutaj w latach międzywojennych wybudowana została dla turystów gospoda, dzisiaj zostały resztki jej fundamentów.
źródło fotografii: dolny-slask.org.pl
W najstarszej części zamku w dwóch miejscach po schodach można wejść na szczyt skał, wśród których zbudowane były mury.
Jedne ze schodów prowadzą na najwyższy punkt pozostałości zamku…
… z którego roztacza się ograniczony widok w kierunku Gór Kaczawskich.
Widoczność tego dnia nie była najlepsza, ale pobliski Sokolik można było dostrzec 🙂
Suplement do wpisu:
Przeczytawszy komentarz „ajkub” o tym jak piękny jest zamek Bolczów jesienią, przewertowałem swoje archiwum zdjęć – i mam! Zrobiłem kilka zdjęć na zamku Bolczów w porze jesiennej kilka lat temu – w 2012 roku.
Tak prezentował się wtedy dziedziniec zamku:
Widok z najwyższego punktu na Góry Kaczawskie był wtedy niczego sobie 😉 …
… a pobliski Sokolik był świetnie widoczny.
