Wioska wśród Borów Dolnośląskich, która po II wojnie światowej znalazła się na terenie radzieckiego poligonu wojskowego. Właściwie to jedno zdanie podsumowuje to co można tutaj i teraz zobaczyć…
Do II wojny światowej nosiła nazwę Armadebrunn, według spisu w maju 1939 roku wieś miała 421 mieszkańców.
źródło mapy: deutschefotothek.de
Nazwana po wojnie jako Studzianka, na krótko zasiedlona osadnikami, po przejęciu przez wojska radzieckie ponownie wysiedlona i została właściwie zrównana z ziemią.
Dzisiaj próżno doszukać się śladów dawnych domostw tej osady. Właściwie nie ostała się żadna cegłówka po gospodarstwach, których zarysy można rozpoznać po zdziczałych drzewach owocowych…
Dawna główna krzyżówka dróg we wsi (51°26’23.0″N 15°43’02.0″E):
Miejsce po gospodzie (51°26’09.5″N 15°42’51.0″E):
Pozostałości cmentarza (51°26’31.5″N 15°43’36.0″E):
Armadebrunn miało swoją stację kolejową 2 km od wsi (51°25’39.0″N 15°41’41.0″E). Nie byle jaką stację, bo leżącą na przedwojennej linii kolejowej łączącej Wrocław z Berlinem.
Dzisiaj po budynkach stacyjnych nie ma śladu. Jedynie na peronie tablica z nazwą – jedynym śladem pisanym tej nieistniejącej miejscowości.
Przy torach dostrzec można potężną betonową rampę, zbudowaną przez wojska radzieckie do przeładowywania transportów wojskowych.
Na zakończenie jeszcze jedno miejsce z Armadebrunn. Dziś nie ma po nim żadnego śladu, rośnie na jego miejscu las.
„Okolica Armadebrunn wydała się niegdyś brunatnym władzom nazistowskiego państwa niemieckiego świetnym miejscem do realizowania również tutaj polityki bezwzględnej tresury młodego pokolenia Rzeszy. I dlatego za wsią, na rozległym płaskim polu przygotowano jeden z wielu obozów grupujących młodzież, wychowywaną w nich dla narodowosocjalistycznej ojczyzny.”
źródło mapy: własne
„Oznaczono go jako RAD-Abt. 8/105 Armadebrunn. Zapewniono w nim nie tylko dobre warunki zakwaterowania, ale także wypoczynku po pracy. Dysponował boiskami sportowymi, strzelnicą i wieżą widokową. Tu szkolili się przyszli „rycerze”, mający wyrąbywać dla Niemiec przestrzeń życiową przede wszystkim na wschodzie Europy.”
fragment tekstu na podstawie: otoboleslawiec.pl
źródło starych fotografii: dolny-slask.org.pl
Ścieżką w bok... 
Ja byłam ostatni raz w Studziance pod koniec września tego roku na rowerach, niebywałe miejsce, te butelki z przedwojennych browarów porozrzucane, potłuczone filiżanki…żywy obraz historii.Pozdrawiam, wspaniały blog…ja póki co na wykopaliskach w Anglii, więc chyba zacznę pisać o urokliwościach angielskich;)