Ta jesienna ponad 18-kilometrowa wędrówka niebieskim szlakiem z Wąchocka do Bodzentyna przez cały Sieradowicki Park Krajobrazowy była zupełnie odmienna od wszystkich moich dotychczasowych wypraw w 2016 roku. Była to bowiem wyprawa w dużej grupie wspaniałych znajomych a przede wszystkim cel wędrówki był nietypowy – odwiedzenie miejsc pamięci na terenach, które w przeszłości stanowiły bazę polskich partyzantów.
Partyzantka na tych terenach wiąże się z dwoma wydarzeniami z historii Polski: powstaniem styczniowym w 1863 roku oraz końcem II wojny światowej.
Wędrówka rozpoczęła się od zwiedzenia opactwa cystersów w Wąchocku. Wewnątrz tego opactwa znajduje się mogiła „Ponurego” – legendarnego dowódcy Armii Krajowej oddziałów partyzanckich, które ukrywały się i walczyły w tych okolicach.
Po zwiedzeniu opactwa podczas przejścia przez Wąchock mijamy pomnik „Ponurego”…
… jak również drugi pomnik, Mariana Langiewicza – jednego z przywódców Powstania Styczniowego z 1863 roku.
Opuściliśmy miasteczko i po około 5 kilometrach dotarliśmy do Polany Langiewicza (51°02’02.0″N, 21°00’09.0″E) – miejsca gdzie ponoć Marian Langiewicz miał stacjonować ze swoimi oddziałami partyzanckimi podczas Powstania Styczniowego. Miejsce upamiętnia pomnik oraz tablica na drzewie.
Po krótkim postoju przy ognisku (na Polanie Langiewicza jest bowiem możliwość rozpalenia ognia) ruszamy dalej. Po dwóch kilometrach, mijamy kolejny pomnik (51°01’20.0″N, 20°59’7.0″E) ku pamięci 20 żołnierzy z plutonu ochrony radiostacji poległych podczas niemieckiej obławy na partyzantów 28 października 1943 roku.
Jesteśmy już nieopodal głównego celu wędrówki, wchodzimy do rezerwatu.
Wykus jest niewielkim wzniesieniem na tzw. Płaskowyżu Suchedniowskim. Szlak w rezerwacie poprowadzony jest przez niewielkie jary.
Jednak to co przede wszystkim przykuwa uwagę w rezerwacie Wykus to rozrzucone w lesie pojedyncze partyzanckie mogiły…
Docieramy do głównego celu wędrówki – polany Wykus (51°00’53.0″N, 20°58’14.0″E).
” Wykus niejednokrotnie stanowił bazę polskich partyzantów. Podczas powstania styczniowego stacjonowali tu powstańcy dowodzeni przez Mariana Langiewicza. W trakcie II wojny światowej znajdowały się tu obozy żołnierzy polskiego podziemia, najpierw pod dowództwem mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, później Zgrupowania Partyzanckie AK „Ponury” – por. cc. Jana Piwnika „Ponurego”.
15 września 1957 r. w miejscu dawnego obozu odsłonięto kapliczkę z obrazem Matki Boskiej Bolesnej, upamiętniającą poległych w walce o Ojczyznę. Na jej ścianach umieszczono 123 pseudonimy poległych podczas wojny żołnierzy. Kapliczka otoczona jest murem, na którym obecnie umieszczonych jest już kilkaset tabliczek z nazwiskami zmarłych żołnierzy zgrupowań „Ponurego” i „Nurta”. „
fragment tekstu: wikipedia.org
Ścieżką w bok... 